Jak przygotować się do podróży do Barcelony?
Co przychodzi Ci do głowy, gdy myślisz o Barcelonie? Słońce, plaże, sangria, śródziemnomorski klimat, Sagrada Família, FC Barcelona, paella, Gaudí… A może coś zupełnie innego?
Każdy ma swoje skojarzenia – i właśnie w tym tkwi piękno tego miasta: każdy może doświadczyć Barcelony na swój własny sposób.
Jednak jako że Barcelona stała się jednym z najpopularniejszych kierunków turystycznych w Europie, narosło wokół niej także trochę mitów i nie do końca trafnych wyobrażeń.
W tym wpisie chcę podzielić się z Tobą garścią informacji, które pomogą Ci dobrze przygotować się do podróży – tak, abyś w pełni skorzystał z pobytu w tym wyjątkowym mieście i uniknął niepotrzebnych rozczarowań czy nieporozumień. No więc – do rzeczy!
Barcelona jest stolicą Katalonii – jednej z 17 wspólnot autonomicznych Hiszpanii. Miej na uwadze to, że ten absolutnie piękny i fascynujący region ma swoją własną tożsamość, kulturę i tradycje.
Tak naprawdę Katalonia ma niewiele wspólnego z tym „pocztówkowym” obrazkiem Hiszpanii, który często widzimy w mediach (czytaj: flamenco, corrida i te sprawy). Wielu mieszkańców Katalonii nie utożsamia się przede wszystkim jako Hiszpanie – dla nich tożsamość katalońska jest na pierwszym miejscu.
Co więcej – mają swój własny język: kataloński. I nie, to nie jest dialekt hiszpańskiego. To osobny język, którym dziś posługuje się około 10 milionów ludzi. Sporo, prawda?
Dlatego jeśli planujesz przed wyjazdem do Barcelony szybki, intensywny kurs hiszpańskiego, to… cóż, nie jest to zły pomysł – hiszpański jest piękny i przydatny (nie tylko w Hiszpanii). Jednak jeśli chcesz nim zaimponować lokalnym mieszkańcom, możesz się nieco rozczarować.
Choć większość Katalończyków zna hiszpański perfekcyjnie i na co dzień funkcjonuje dwujęzycznie, to w kontaktach z turystami często bardzo szybko przechodzą na angielski – co, muszę przyznać, było dla mnie dość frustrujące, gdy próbowałam odważyć się mówić po hiszpańsku podczas nauki. Wnioski? Gorąco zachęcam, żeby nauczyć się kilku podstawowych zwrotów po katalońsku. To z pewnością zostanie docenione i będzie pięknym wyrazem szacunku dla lokalnej kultury.
Tutaj zostawiam przykładowy materiał edukacyjny – ale w Internecie znajdziesz ich całe mnóstwo.
2. No to jak nie flamenco i corrida, to co masz zobaczyć i czego spróbować w tej Katalonii?
Flamenco to zmysłowy gatunek artystyczny łączący taniec i śpiew, charakterystyczny dla zupełnie innego regionu Hiszpanii – Andaluzji. Co ciekawe, flamenco ma swoje korzenie daleko poza Europą – aż w Indiach, w społecznościach Romów (hiszp. gitanos, lub jak kto woli gypsies), którzy przez wiele lat wędrowali po świecie, przemierzając rozmaite kraje i zbierając po drodze lokalne tradycje muzyczne… aż w końcu, około XV lub XVI wieku, dotarli na południe Hiszpanii, gdzie się osiedlili. Ich muzyka zaczęła się mieszać z lokalną muzyką andaluzyjską i arabską – i tak narodziło się flamenco.
Do Katalonii flamenco dotarło dopiero w XIX wieku, podczas rewolucji przemysłowej, gdy wielu mieszkańców południa kraju przyjechało tu do pracy w fabrykach.
W Andaluzji flamenco do dziś jest żywe – ludzie tańczą i śpiewają je na ulicach. W Katalonii natomiast zobaczysz je głównie w bardziej oficjalnej formie: jako spektakle odbywające się w salach koncertowych. Czy odradzam? Absolutnie nie – kocham flamenco! Warto jednak wiedzieć, że nie jest to tradycja, która wyrosła tutaj, w Katalonii.
Zatem czy istnieje jakaś lokalna alternatywa taneczna? Ależ oczywiście! Najsłynniejszym katalońskim tańcem jest sardana. Tańczy się ją w grupach, w kole, w rytm tradycyjnych, lokalnych instrumentów. Sardana to nie tylko taniec – to przepiękny sposób wspólnego spędzania czasu, który buduje poczucie wspólnoty i przynależności.
Polecam wybrać się pod barcelońską katedrę w niedzielę koło południa, by zobaczyć Katalończyków tańczących sardanes. A jeśli się odważysz – możesz nawet do nich dołączyć (podstawowy krok da się ogarnąć całkiem szybko). Polecam!
Zamiast walk byków (hiszp. corrida), które wciąż są praktykowane w wielu regionach Hiszpanii, ale w Katalonii zostały zakazane już kilkanaście lat temu, warto zwrócić uwagę na coś znacznie bardziej lokalnego i oryginalnego – ludzkie wieże, czyli Els Castells.
To niesamowita tradycja, wpisana na listę światowego dziedzictwa UNESCO – prawdziwe widowisko, będące nie tylko pokazem odwagi i sprawności, ale także pięknym symbolem współpracy, zaufania i wspólnoty. Ten wyjątkowy, kataloński „sport narodowy” można często zobaczyć na ulicach Barcelony, zwłaszcza podczas rozmaitych lokalnych festiwali.
Sprawdź tutaj, czy masz szczęście i castellers będą akurat występować w czasie Twojego pobytu – jeśli tak, koniecznie nie przegap!
Ach, i jeszcze jedna sprawa. Gdy będziesz mieć ochotę przysiąść w barze i napić się czegoś lokalnego, niekoniecznie celuj w sangrię. To znaczy – jeśli ją lubisz, jasne, śmiało! Ale warto wiedzieć, że wbrew pozorom nie jest to typowy napój dla tego regionu. Katalończycy zdecydowanie bardziej niż sangrię cenią sobie cavę – ich lokalne, musujące wino. Bardzo popularny jest tu także vermut – aromatyzowane wino, często podawane z plasterkiem pomarańczy i oliwką. Barcelona jest pełna vermuterías – lokalnych barów, w których można spróbować pysznych tapas i napić się domowego vermutu prosto z beczki. „Fer el vermut” to kataloński rytuał wspólnego picia vermutu w gronie znajomych, często w weekendy przed obiadem, który jest ważną częścią tutejszej kultury.
3. Miej świadomość, że to, jak Barcelona wygląda dziś, to w dużej mierze zasługa Igrzysk Olimpijskich z 1992 roku.
Spacerując dziś po Barcelonie, łatwo odnieść wrażenie, że to miasto od zawsze było tak atrakcyjne i popularne. Jednak nic bardziej mylnego. Jeszcze w latach 80. Barcelona nie należała do najczęściej odwiedzanych europejskich destynacji turystycznych, a wiele jej zakątków wyglądało zupełnie inaczej niż dziś. Przykładem może być dzielnica El Raval – wówczas jedna z najniebezpieczniejszych w Europie.
To właśnie Olimpiada z 1992 roku diametralnie odmieniła Barcelonę i uczyniła ją jednym z najchętniej wybieranych kierunków wakacyjnych. Miasto zainwestowało ogromne środki: zmodernizowano zaniedbane dzielnice, zbudowano nowy port, hotele, rzeźby, posadzono mnóstwo palm i… usypano miejskie plaże z piasku sprowadzonego aż z Egiptu.
Czy to postęp, czy to błąd? Na pierwszy rzut oka – wielki sukces. Jednak wszystko ma swoje konsekwencje. Boom turystyczny, który zapoczątkowały Igrzyska, doprowadził do sytuacji, o której piszę w kolejnym punkcie.
4. Weź pod uwagę, że Barcelona od kilku lat zmaga się z wyzwaniami masowej turystyki.
Masowa turystyka… Dla wielu z nas podróżowanie stało się łatwe jak nigdy wcześniej. Wspaniale jest zwiedzać świat, poznawać nowe miejsca… Sama uwielbiam to robić. Jednak problem zaczyna się wtedy, gdy bardzo wiele osób jednocześnie chce odwiedzać te same miejsca. Tak właśnie jest w przypadku Barcelony.
Czasem, spacerując po historycznych dzielnicach, można odnieść wrażenie, że zamiast odkrywać coś autentycznego, trafiliśmy do turystycznego parku rozrywki. Całe doświadczenie traci wtedy jakby swoją wyjątkowość – a i tłumy potrafią mocno zmęczyć.
Dlatego, jeśli możesz, odwiedzić Barcelonę poza sezonem. Szczególnie polecam unikać lipca i sierpnia – to nie tylko najgorętsze miesiące, ale i najbardziej zatłoczone. Zdecydowanie przyjemniej zwiedza się tu w kwietniu, maju, późnym wrześniu czy październiku.
A jeśli i tak przyjedziesz w środku sezonu – nic straconego! Gdy już zobaczysz najbardziej znane atrakcje, zejść z utartych szlaków – Barcelona ma jeszcze wiele mniej oczywistych, fascynujących zakamarków, które wciąż można odkrywać w spokoju.
5. Zwiedzaj uważnie i z szacunkiem do miejsca i ludzi.
Być może słyszałeś już o anty turystycznych protestach w Barcelonie albo widziałeś hasła „Tourists go home”? Nie brzmi to zachęcająco – wiem. Ale sprawa jest bardziej złożona.
Nie chodzi o turystów, którzy z ciekawością i szacunkiem odwiedzają miasto, wspierając lokalną gospodarkę. Chodzi raczej o tych, którzy traktują Barcelonę jak plac zabaw – miejsce, gdzie można wszystko, bez refleksji nad tym, że to czyjś dom.
W rzeczywistości głównym źródłem frustracji mieszkańców nie są sami turyści, ale kryzys mieszkaniowy. Coraz więcej mieszkań jest przekształcanych w nielegalne apartamenty wakacyjne, a czynsze szybują w górę – do tego stopnia, że wielu lokalsów nie stać już na życie we własnym mieście i czują, że nie ma tu dla nich miejsca...
Dlatego dziś ważniejsze niż kiedykolwiek jest, by podróżować świadomie i odpowiedzialnie:
✔️ Wspieraj lokalne biznesy
✔️ Rezerwuj noclegi z legalną licencją
✔️ Szanuj przestrzeń i codzienność mieszkańców
Barcelończycy nadal cenią turystykę – nie chcą się jej pozbywać. Chcą po prostu turystów, z którymi da się zbudować wzajemnie korzystną relację. I ja wierzę, że to możliwe.
Barcelona to miasto, które potrafi oczarować, ale też daje nam lekcję, że turystyka niesie ze sobą odpowiedzialność. Z odrobiną uważności i szacunku możesz przeżyć tu niezapomnianą przygodę, która będzie pięknym doświadczeniem zarówno dla Ciebie, jak i dla tych, którzy na co dzień to miasto tworzą.
Bon viatge i que gaudeixis de Barcelona!
(Szerokiej drogi i ciesz się Barceloną!)
